IPO-verkiezing
Bij gebrek aan beursgangers dit jaar bleef de trofee IPO of the year in de kast. Op De dag van het eigen vermogen pepten adviseurs en managers zich op voor als het straks weer beter gaat, zo meldt de Telegraaf.
Een honderdtal professionals die tot voor kort een dikke boterham overhielden aan beursintroducties verzamelden zich afgelopen week in Bussum voor de zevende Euronext Dag van het eigen vermogen. Een stuk minder dan vorig jaar, aldus een corporate finance adviseur. Geen van zijn vakbroeders kon zich dan ook de begeleider van de Initial Public Offering of the year, beursgang van het jaar, noemen. En bedrijven hebben geen haast meer met hun plannen om naar de beurs te gaan.
Sponsor van de dag, Euronext, was zelf eigenlijk de enige serieuze kandidaat voor de prijs, maar kon zichzelf moeilijk op de borst slaan als enige in de IPO-woestijn. Aangezien de dag duidelijk het doel had de stap naar de beurs te bevorderen, veranderde training- en congresorganisator Alex van Groningen het thema daarom maar naar: Beinig ready when the market opens.
Het hoofd marketing van Euronext, Leni Boeren, was de eerste spreker. Zij is van mening dat het klimaat weer aantrekt. De eerste paar IPOs zijn alweer geweest in Frankrijk. Vervolgens wees ze op alle hulp die bedrijven van de beurs kunnen verwachten. En de listing fees die Euronext voor een notering rekent, zijn als klap op de vuurpijl ook nog 8% verlaagd.
Daarna kwam Geert-Jan van Logtestijn, partner bij Ernst & Young, uitleggen dat nieuwelingen op de beurs het lang niet zo slecht doen als wel wordt verondersteld. Hij bezag hiertoe de periode 1990 tot 2000, een tijd waarin het eigenlijk de hele beurs voor de wind ging. Zijn conclusie was dat er niet meer nieuwe bedrijven verdwijnen dan oude verdwijnen door faillissement, overname of anderszins. Jammer dat het magere jaar 2001 even buiten beschouwing bleef, waardoor deze conclusie recht indruist tegen het gevoel onder beleggers, zo meldt de Telegraaf.
In een andere constatering van Logtestijn kunnen zij zich wellicht beter vinden: bedrijven die naar de beurs gaan doen veelal niet wat ze in het prospectus beloven. Veel van hen zeggen bijvoorbeeld de toegang tot de kapitaalmarkt te zoeken om groei te financieren, maar komen na de emissie niet meer met uitgiftes.
Vaak lijkt achteraf de beursgang vooral ingegeven door de uitstapmogelijkheid voor bestaande aandeelhouders die geboden wordt. Bij minder dan een vijfde van de introducties betreft het puur aantrekken van nieuw geld. In de overige gevallen wordt gecashed.
Aan de ene kant roept hij daarom bedrijven die naar de beurs gaan op te doen wat ze beloven. Aan de andere kant blijkt uit dat de koers het niet veel slechter doet dus concludeert hij dat beleggers door de loze beloftes heen zien.
Collega adviseur van de ING Bank, Fred Huibers, vergelijkt het in zijn praatje met het gewone leven: Als ik u over uw leven over drie jaar vraag, dan weet u ook niet zeker wat u dan doet. Verder laat hij een sfeerverhogende schatting vallen dat er zo een €63 miljard aan aandelen van niet-beursgenoteerde bedrijven, dus potentiële beursgangers, wachten om een notering te krijgen. Het kan nog wel eens dringen worden.
Zo een kandidaat is Eureko, het pan-Europese verkeringsverbond waar Achmea als grootaandeelhouder de scepter zwaait, dat zich al twee jaar voorneemt de sprong naar de beurs te wagen. Ex-topman van Achmea Nol Hoevenaars, nu voorzitter van Eureko, begon zijn presentatie met een disclamer om aan te tonen dat hij aan de tucht van de markt tegemoed komt.
We zijn tussen haakjes klaar om naar de beurs te gaan, aldus Hoevenaars. Ook Eureko heeft als doelstelling met de beursgang toegang tot de kapitaalmarkt te krijgen. Bijkomende voordelen zijn profilering, personeelsopties en het binden van de onderliggende bedrijven. Maar vooral het financieren van overnames en middels aandelenruil fuseren met andere verzekeraars staat de beurskandidaat voor ogen.
Voor wie hoopte op aanstonds IPO-vuurwerk volgde snel de koude douche. Of we gaan hangt er vanaf. In de eerste plaats van een paar praktische obstakels. In Polen heeft Eureko problemen met de staat inzake het overnemen van een controlerend belang in verzekeraar PZU. Maar ten tweede en belangrijker, de koers waartegen de aandelen verkocht kunnen worden is te laag.
Waarom wachten tot de markt hoog staat? De aandelen van overnamekandidaten en mogelijke fusiepartners staan ook laag, het maakt voor verhoudingen niks uit! Hoevenaars: Jawel, er komt alleen een emissie als Achmea wil verkopen.
Ook bij de introductie in wording blijken dus de uitgesproken en de ten uitvoer te brengen doelstellingen niet volledig in overeenstemming. Menig belegger die aandelen overweegt te kopen in het club van Hoevenaars, krabt zich hierbij eens grondig achter de oren.
Managers van kandidaatbeursfondsen en hun adviseurs is er alles aan gelegen de indruk te wekken een gedaanteverandering te hebben ondergaan. De markt moet ze vertrouwen, want ze zijn er klaar voor. Ze snakken naar een nieuwe hausse, waarin IPOs als warme broodjes over de toonbank gaan.
Volledig open kaart spelen met beleggers valt managers echter nog altijd zwaar. Beleggers kunnen uit de zevende dag van het aandeel evenwel de conclusie trekken dat het eigenlijk altijd zo was en waarschijnlijk wel zo zal blijven. Intekenen op een IPO blijft een gokje, maar dat is beleggen in eigen vermogen per definitie.
Bron: de Telegraaf
