Brexit: een sisser?
In mijn loopbaan heb ik verschillende momenten meegemaakt dat de wereld vol spanning keek naar wat er op een bepaalde dag zou gaan gebeuren. Dat was op de dag de girale euro op de beurzen werd ingevoerd. Dat was op 4 januari 1999. Het andere moment was 1 januari 2000 toen er een nieuw millennium begon. In beide gevallen ging het om een grote omschakeling die de computersystemen van beurzen, bedrijven en financiële instellingen zwaar op de proef zou stellen. Projectteams bij de instellingen waar ik destijds werkte waren al jaren bezig om zich erop voor te bereiden. Alle angst vooraf was achteraf niet nodig. Alles werkte vlekkeloos. Dat was ook zo op 1 januari 2002. Ik trok toen om 5 over 12 in de morgen de eerste chartale eurobiljetten uit de muur. Dat het allemaal goed ging, was eigenlijk niet meer dan logisch. Iedereen wist al jaren van tevoren wat er zou gaan gebeuren. Daardoor konden we ons erop voorbereiden. Ook was duidelijk waarom deze grote veranderingen plaatsvonden en wat de voordelen waren.
Ik denk niet geheel toevallig terug aan de veranderingen. Ook nu is er sprake van een fatale datum. Op 29 maart aanstaande zal het Verenigd Koninkrijk de EU gaan verlaten. De markten waren in rep en roer. Dat is begrijpelijk, want het gaat om een verandering van ongekende omvang. Daarmee houdt de vergelijking ook wel op. De motieven voor de Brexit zijn op zijn minst discutabel. Maar er is nog een veel groter probleem. Niemand weet precies hoe de Brexit er uiteindelijk uit zal gaan zien. Er is nog steeds geen deal tussen Brussel en Londen. Dagelijks worden er nieuwe plannen uit de hoge hoed getoverd.
Het spreekt voor zich dat de komende Brexit voor een hoop onzekerheid zorgt. Daar dragen veel factoren aan bij. Eigenlijk heeft niemand meer een idee waarom we nu in vredesnaam aan het project zijn begonnen. Er is geen duidelijk doel, wat het nemen van goede besluiten bemoeilijkt. Er is ook een hoop onzekerheid over de wijze van uitvoering. Niet voor niets doen allerlei doemscenario’s de ronde: tekorten aan medicijnen, lege supermarkten, uitval van datatransport en kilometers file.
Ondertussen trekken de financiële markten zich weinig van alle voorspelde rampspoed aan. Op de wereldwijde financiële markten gaat het sinds de dip van eind vorig jaar weer crescendo. Alle zorgen over handelsoorlogen en ondergang van het VK zijn als sneeuw voor de zon verdwenen.
Ik blijf mij erover verbazen. Kennelijk verwacht de financiële wereld dat het met een sisser gaat aflopen. Er komt uitstel, een nieuw referendum of, als het doorgaat, dan komen er even geen grenscontroles. Wellicht doen we op 30 maart of er niets aan de hand is en is alle angst voor niets geweest. Ik hoop het. Het mooiste zou zijn als het hele idee van de Brexit van tafel gaat, maar dat is te optimistisch. Zoals het er nu voorstaat, zegeviert het pragmatisme. Dat is geen echte oplossing, maar als het werkt waarom zou je het dan laten? Voor mijn portefeuille is de consequentie dat ik vasthoud aan mijn weging in aandelen.
