Ik ben het niet altijd eens met de meester, zelfs al heet die Buffet..
Begrijp me niet verkeerd, ik ben een groot fan van Warren Buffett. Zijn prestaties zijn imposant en ik deel zijn visie op beleggen waarin hij veelvuldig indexbeleggen als de oplossing voor de particuliere belegger aanprijst. Zijn kruistocht tegen dure hedgefund managers en hoge kosten in het algemeen vind ik geweldig – niet in laatste instantie omdat het de filosofie van mijn bedrijf Think ETF’s onderschrijft. Volgens Buffett voegt het hebben van veel helpers bij beleggen geen waarde toe, maar gaat dit juist ten koste van het rendement. Om zijn standpunt kracht bij te zetten ging Buffett tien jaar geleden een weddenschap aan met het Amerikaanse hedgefund Protégé & partners. Inmiddels staat Buffett op een nagenoeg niet te achterhalen voorsprong. Wie mijn presentaties tijdens de Personal Finance Day bijwoonde, weet dat ik daar dankbaar gebruik van maak voor de case van lage kosten en passief beleggen. Wat ik echter niet vermeldde tijdens deze sessies is dat ik op drie punten met de grote Buffett van mening verschil.
Rendement Berkshire Hathaway. Sinds 1988 gemiddeld 16,5% per jaar.
Eén: Amerika, Amerika en nog eens Amerika…
Hoewel Buffett de zittende president van de VS fel bekritiseert heeft hij een voorkeur voor American companies. Veelvuldig haalt hij de Dow Jones index aan en roemt hij, niet onterecht als je kijkt naar de afgelopen 100 jaar, de veerkracht van de Amerikaanse economie. Hoewel Buffett recentelijk zijn vizier verbrede naar Duisland en het Verenigd Koninkrijk, gebruikte hij voor de weddenschap met Protégé Partners een indexfonds op de S&P 500. Buffett beargumenteert zijn keuze door te stellen dat een breed gespreid indexfonds het altijd beter doet dan de selectie van ‘duur betaalde helpers’, zoals hij o.a. de hedgefund managers in het meest recente jaarverslag van Berkshire Hathaway noemt. In feite gebruikt Buffett twee argumenten ter verantwoording van zijn keuze: lage kosten en brede spreiding.
In het perspectief van een brede spreiding vind ik zijn keuze voor een indexfonds dat de S&P 500 volgt een opmerkelijke: ‘waarom een Amerikaanse index en niet een wereldwijde’? Spreiding pas je immers toe om het risico in je portefeuille te laten afnemen. Hoewel de bedrijven in de S&P 500 stuk voor stuk grote en sterke spelers zijn, sluit Buffett’s indexkeuze niet-Amerikaanse bedrijven uit. Dat zijn duizenden bedrijven die een groot deel van het wereld economisch product voor hun rekening nemen. Naast het missen van exposure naar deze niet-Amerikaanse bedrijven, is een gevolg dat er geografische spreiding ontbreekt, of althans minder is dan het geval als er zou zijn als er was gekozen voor een wereldwijde index.
Twee: beleg voor 90-100% aandelen
De bestuursvoorzitter van ’s werelds grootste vermogensbeheerder Blackrock, Larry Fink, was het met Buffett eens dat jongeren 100% in aandelen zouden moeten beleggen. Hun argumentatie dat de kans dat het over een langere horizon misgaat klein is mist de kern van de reden van spreiding, namelijk risicoreductie. Spreiding werkt pas echt als je belegt in de verschillende beleggingscategorieën of asset classes zoals aandelen, obligaties en vastgoed. Die classes reageren meestal anders in dezelfde marktomstandigheden: stijgen de koersen van aandelen, dan doen obligaties het meestal minder. Ook zijn obligaties doorgaans minder beweeglijk of volatiel. Obligaties hebben zodoende een dempende werking op de beweeglijkheid van een portefeuille.
Daar valt tegenin te brengen dat rente nu historisch laag staat en dat je om die reden nu beter weg kan blijven van obligaties. De suggestie die achter deze opmerking schuilgaat is dat de rente welhaast omhoog zou moeten gaan met als gevolg dat bepaalde obligaties in waarde zouden (kunnen) dalen. Ik zou me daar niet al te druk over maken: dezelfde economen en analisten die dit zeggen zijn notoir slechte voorspellers gebleken en aan hun ‘Jomanda-gehalte’ hoeven we dan ook niet te twijfelen. Niemand weet meer dan de laatste rentestand en de cryptische zinnen van de centrale bankiers Yellen en Draghi. En of de rente nou gaat stijgen, gelijk blijft of misschien nog verder daalt, obligaties blijven nuttige instrumenten om diversificatie en daarmee demping in je portefeuille te realiseren.
Drie: stap in en blijf lang zitten
Het tweede deel van de stelling is zeker ook mijn advies, maar over hoe en wanneer in te stappen (ineens of met gelijke stappen verdeeld over een langere periode) verschil ik van mening. Niemand heeft de waarheid in pacht en niemand kan de grillen van de markt voorspellen. Zoals Newton het eens krachtig verwoordde: “I can understand the laws of gravity, but not the madness of the crowds”. Mijn punt is dat niemand precies weet hoe de markt zich ontwikkelt en hoe beleggers daarop reageren. Daarom adviseer ik, zeker voor jonge beleggers met een lange horizon, gespreid in de tijd te beleggen. Gewoon iedere maand geautomatiseerd een vast bedrag inleggen en niet (te vaak) naar omkijken. Dat heeft als voordeel dat je (meestal) een gemiddelde van de koersprijs koopt en je verder geen emoties bij het beleggen betrekt. Dat voordeel hebben jongeren, die meestal geen groot bedrag tot hun beschikking hebben, dus altijd.
Eén, twee en drie: een conclusie
De meest imposante beleggingsprestaties komen van een bejaarde man uit Omaha waar ik fan van ben. Hij belegt sinds zijn 12de in aandelen en adviseert (jonge) beleggers dit ook te doen. Volgens hem zijn de voorwaarden voor succes, een lange adem, lage kosten en een brede spreiding. Tot zo ver ben ik het met Buffett eens. Een brede spreiding betekent in mijn ogen echter een wereldwijde spreiding over verschillende beleggingscategorieën zoals obligaties, cash en aandelen. Obligaties gedragen zich in identieke omstandigheden meestal anders dan aandelen en hebben daardoor een belangrijk dempend effect op de portefeuille. Dat is, gezien het doel van beleggen en het onvoorspelbare karakter van de markt, belangrijk zo niet cruciaal. Stelt u zichzelf maar de vraag: was u in 2009 liever met of zonder obligaties in uw portefeuille met pensioen gegaan?
Wat ik zou doen: stel een breed gespreide portefeuille samen van beleggingsproducten die lage kosten kennen, bijvoorbeeld ETF’s. Let daarbij op een breed gespreide indices, lage kosten en voorkom dividendlekkage (lees ook onze blog over dividendlekkage). Nederlandse ETF’s zijn daarin verreweg het best. Als je belegt om een lange termijn doel te bereiken, en niet als hobby, is een Mixed ETF/ Fonds allicht de beste oplossing. Zelf doen kan leuk zijn en is het goedkoopst, maar zorg er dan wel voor dat je ieder jaar de balans tussen obligaties, vastgoed en aandelen terugbrengt naar de verhouding die past bij jouw situatie.
Deze column is eigendom van Think ETF’s en is eerder verschenen in de nieuwsbrief van Think. Niets in deze column is bedoeld of mag gebruikt worden als advies.
