Actief en passief beleggen in de ring
Passief wint ‘op punten’
Het debat tussen voorstanders van passief en actief beleggen woekert al jaren voort. Hoog tijd voor een update. Het draai allemaal om de vraag of de gemiddelde kosten van actief beheerde fondsen, welke drie tot vier keer hoger dan de passief beheerde tegenhangers, gerechtvaardigd zijn?
Een passief fonds volgt een index zonder deze te willen verslaan. Het rendement van index- of passieve producten komt puur uit koersontwikkeling en dividend. Groeit de index die de ETF volgt in een bepaalde periode met 8%, dan doet de ETF dat ook ongeveer. Actieve fondsen proberen de markt wél te verslaan. Door middel van research probeert de fondsmanager de beste aandelen uit een bepaalde klasse te kiezen. Hij belooft u: ‘wij zijn slimmer en beter dan de markt en leveren u meer rendement’. Voor u als belegger is slechts een vraag relevant: met welke vorm van beleggen behaal ik het meeste rendement met het minste risico over een langere periode?
SPIVA
In het verleden zijn tal van onderzoeken gepubliceerd waaruit steeds hetzelfde bleek: de markt is moeilijk te voorspellen en te timen. Over een periode van vijf jaar bleek slechts 2 uit de 10 fondsmanagers in staat de markt (de index die ze volgen) te verslaan. Een matig resultaat, maar hoe gaat dat nu? Interessant in dit verband is SPIVA (S&P Indices Versus Active). In dit doorlopende onderzoek vergelijkt Standard & Poor´s de prestaties van 10.000 actieve fondsmanagers met de resultaten van de corresponderende S&P indices over periodes van 1, 3 en 5 jaar -onder staat enkel de 5 jaars weergave. S&P ververst de data halfjaarlijks en deze is dus redelijk actueel en geeft een goed beeld van de stand van zaken.
De resultaten
De resultaten staan onder weergeven. SPIVA vergelijkt de prestaties van actieve fondsen met de Standard & Poor´s indices. Ter illustratie: S&P vergelijkt Amerikaanse beleggingsfondsen met de S&P 500, terwijl het Europese fondsen vergelijkt met de S&P Europe 350.
(bron: SPIVA, data per 13-9-2017)
Na 5 jaar geen actieve managers meer bij de best presterende fondsen
Ongeveer één op de tien managers weet de markt (de index die wordt gevolgd) over een periode van vijf jaar te verslaan. Belangrijker voor u als belegger is de vraag of de winnaars ook blijven winnen? SPIVA kijkt in de persistence scorecard naar welke van de initieel best presterende fondsen na vijf jaar nog tot de beste 10% behoort. De onderstaande grafiek toont de resultaten (1), waarbij direct duidelijk wordt dat:
- Er nauwelijks fondsen zijn die 5 jaar de markt consequent verslaan
- Naarmate de periode langer is er steeds minder fondsen zijn die de markt weten te verslaan.
(Bron: SPIVA, data t/m 31/12/2016)
Beleggen met een horizon van 20 jaar
Gegevens uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Wat u wel weet is dat de periode dat u belegt voor uw pensioen gemiddeld 30-35 jaar is en dat het waarschijnlijker is dat actieve managers in die periode vaker verliezen van de index dan dat ze winnen. Als gevolg bent u waarschijnlijk beter af bij een aanbieder die uw vermogen belegt in passieve ETF’s tegen lage kosten.
De oorzaak: verkeerde beslissingen en hoge kosten
Er is veel onderzoek gedaan naar de oorzaak van het rendementsverschil tussen actief en passief. De verklaringen zijn als volgt samen te vatten. Een fondsmanager kan goede maar ook verkeerde beslissingen nemen en beïnvloed daardoor de resultaten. Een fondsmanager krijgt goed betaald voor de research en de beslissingen die hij neemt, ongeacht of deze activiteiten tot meer rendement leiden. De kosten die hieruit voortkomen worden, ongeacht de prestaties, uit het fonds onttrokken en gaan dus ten koste van het rendement. Omdat het erg lastig is vast te stellen waardoor fondsmanagers succesvol zijn of juist niet, is misschien de beste optie actieve fondsmanager geen beslissingen over uw vermogen te laten nemen. De bespaarde kosten kunt u dan alvast bijschrijven als rendement.
- Klik hier voor het hele onderzoek.
