Uitweg uit de crisis?
De Euro: goede tijden
Kunt u zich de trots nog herinneren waarmee wij Nederlanders keken naar hoe in ‘ons eigen’ Maastricht duidelijke begrotingsregels voor de Eurolanden werden afgesproken? Weet u nog dat wij toen met zijn allen dachten dat deze regels ons zouden behoeden voor ‘Mediterraans op de pof leven’? Weet u nog hoe euforisch wij Europeanen waren toen de euro de dollar als wereldmunt naar de kroon stak? Ja, dat was een mooie tijd: de gehele wereld had ontzag voor onze munt, de Euro. En dit resulteerde natuurlijk in grote koopkracht; luxe kaasjes uit Egypte, Chinees textiel en Japanse elektronica, alle importproducten lagen bij ons voor een schijntje in de winkel. Een ‘weekeindje New York’ kostte bovendien niet veel meer dan een treinkaartje Berlijn. Dat waren nog eens tijden.
De Euro: slechte tijden
Inmiddels leven we in andere tijden. In alle euforie is het verdrag van Maastricht jaren geleden in een stoffige lade beland. Het zou immers zo een vaart niet lopen, waarom dan streng zijn voor elkaar en voor jezelf?
Voor deze vrijheid-blijheid-mentaliteit betalen wij nu de tol. Het gebrek aan strengheid heeft ertoe geleid dat de meeste Europese landen zich teveel in de schulden hebben gestoken. Enkele Zuid-Europese landen hebben het zelfs zo bont gemaakt dat ze nu gered moeten worden. De euro staat derhalve onder druk. De vraag rijst of de geleende tegoeden nog wel terug kunnen worden betaald.
Staatshuishoudingen
De begrotingen van deze landen zijn namelijk verre van op orde. Door de enorme staatsschuld is het voor kabinetten haast onmogelijk een enigszins sluitende begroting te maken; de rentelasten worden immers immens, terwijl door de crisis belastinginkomsten teruglopen. De begrotingstekorten lopen dan ook hard op. Nu men inziet dat deze staatsschulden niet zonder gevolgen zijn en dat er bovendien risico’s kleven aan de staatsobligaties van deze landen, zijn de leningen haast niet meer te verlengen. Dit zorgt voor acute geldnood.
Onrust op de markten
Een logisch gevolg hiervan is dat Europese staatsobligaties in waarde dalen en dat ook de euro onder druk staat. Dit zorgt weer voor het dumpen van Europese aandelen, ondanks meevallende cijfers. Maar in de paniek dalen ook andere beurzen mee. Aandelen is men dus liever even kwijt. Maar waar nu wel in te beleggen?
De dollar?
De dollar wordt sterker ten opzichte van de euro. Dit zegt misschien echter meer over de zwakte van de laatste dan over de kracht van de eerste. In de Verenigde Staten zijn de problemen met staatsschuld en begrotingstekorten mogelijk nog erger dan hier. Bovendien is de intrinsieke waarde van deze munt al tot een dieptepunt gedaald door het klakkeloos bijdrukken door de FED. Dit lijkt derhalve geen goed beleggingsobject.
Goud?
Goud is normaal een ‘veilige haven’, maar de edelmetalen zijn de afgelopen tijd al zo enorm gestegen, dat een verdere stijging niet vanzelfsprekend lijkt. De daling van de afgelopen dagen bij de edelmetalen bevestigt dat.
Olie?
Ook de olie krijgt ferme tikken. Brent Crude olie stond in een mum van tijd van 89 dollar op 82 dollar per vat. Ook al is olie op langere termijn een interessante belegging, hier moet men geen vallende messen op willen vangen. Bovendien zijn economische crises als deze erg slecht voor de olieprijs.
Sparen?
De rentes staan extreem laag en een verhoging zou de kredietproblemen enkel nog vergroten. Ook dat lijkt dus geen optie.
Nieuwe crisis
Er is een nieuwe crisis, een crisis die het er voor ons Europeanen niet beter op maakt, al woedt zij op abstract regeringsniveau. Het teveel leven op krediet wordt afgestraft op de financiële markten, die bijna en masse corrigeren. Dit sombere beeld maakt dat rendement vooral in een richting moet worden gezocht: meegaan met de daling, oftewel short .
Succes,
Simon Haas
(Deze columns zijn wekelijks kosteloos te ontvangen. Hiervoor kan men zich inschrijven en aanmelden voor de nieuwsbrief)
